Pierre van Hooijdonk’un evi, Muhteşem boğaz görünümlü bir villa. TV’de MTV kanalı açık, hizmetçi kız masaları siliyor. Üzerine Fenerbahçe forması giymiş olan Pierre’in oğlu Sydney evde koşup duruyor. Ve Pierre anlatıyor: “Fenerbahçe’de kendimi Real Madrid’de Beckham veya Arsenal’de Henry gibi hissediyorum bazen. Türkiye’ye ilk geldiğimde havalimanında büyük bir kargaşa yaşandı. Binlerce taraftar beni ilk anda inanın korkuttu. İlk zamanlarda burası benim için bir kabusa dönüşebilir diye düşündüm. İstanbulspor’a kendi evimizde 3-0 yenildiğimizde bu düşüncem gerçekleşebilir diye panik yaşadım. Ancak ikinci maçta Trabzonspor deplasmanında benim frikik golümle 1-0 galip gelince rahatladım çünkü benden bunu bekliyorlardı... İlerleyen haftalarda gol atmaya devam ettim. Kötü oynuyorduk ancak kazanıyorduk.
Türkiye’de kazanmak çok önemli. İnsanın itibarı artıyor. Hollanda’da ise herkes haklı olmak istiyor. Ancak iyi performans gösteren oyuncuya burada çok daha fazla sahip çıkılıyor. Hollanda’da 'Yılların tecrübesi' veya 'Yaşlı kurt' deyimlerine sinir olurdum. Burada işler farklı. Görevini yaparsan yaş önemli değil. Hatta Fenerbahçe benimle 3 yıllığına anlaşmak istedi. Ben ‘şimdilik 2 yıl yeter’ dedim...
Hollandalılar bana göre Türk futbolunu çok hafife alıyor. İnanın buradaki kalite çok yüksek. UEFA Kupası’na bakın. Galatasaray ve Beşiktaş’ın yanı sıra Gençlerbirliği ile Gaziantepspor da halâ UEFA Kupası’nda mücadale ediyor. Hollanda’da bu kadar takımın birden bu kupada mücadele etmesini düşünemiyorum.
İstanbul’da çok mutluyum. Mükemmel bir ortamdayım. Evim harika, Nottingham, Glasgow hatta Lizbon’da bile bu kadar mükemmel bir evim yoktu...
Burada haz aldığım başka bir konu ise her gün antrenmandan sonra takım arkadaşlarımın benimle takılması. Başlangıçta kimse antrenmandan sonra özel çalışmıyordu. Şimdi idman bitiyor ancak birçok kişi özel olarak benimle çalışıyor. Bir gün 2 genç oyuncu benimle birlikte TV’den futbol DVD’si izlemek istediklerini söylediler. Benim eve gittik. Eski maçlarımdan görüntüleri izlettim. Bu konuda ne düşündüklerini bilmiyorum. Çünkü ben Türkçe bilmiyorum, onlar da İngilizce bilmiyor. Ancak önemli olan bu değil. Önemli olan bu şekilde takım arkadaşlarımın bir şeyler kapması, öğrenmesi. Ben zaten her zaman şunu söylerim. Bazen antrenörden daha çok takım arkadaşlarından bir şeyler öğrenebilirsin...
Pierre Van Hooijdonk muhteşem villasında deri koltuğuna yaslanıp, sağ ayağını okşarken şunları söylüyor “Buraya ayak uydurmakta zorlanmadım. Baskı benim sözlüğümde yok! Sağ ayağımın benim için altın değerinde olduğunu biliyorum; çünkü 'O' beni hiç yanıltmıyor. O’na gözlerim kapalı güvenebilirim...”
Johan Dergisi'nin muhabiri Eric Brouwer, Fenerbahçeli Pierre Van Hooijdonk için taraftarlarla da sohbet etti. İşte ilginç demeçler;
Bir ara Pierre'i gördüm. Hemen yanına koştum. Ancak bir panik yaşadığı için arabasına bindi, gaza bastı. Az kalsın arabanın altında kalıyordum. Van Hooijdonk'un arabası beni ezmiş olsaydı, ne güzel olurdu.
Bir taraftara sorsanız dininizi mi değiştirirsiniz takımınızı mı diye. Yanıt kesin olarak dini olur. Çünkü Fenerli takımını asla değiştirmez.
Gaziantepspor maçı öncesi kendimi namaza verdim. Günde beş kez dua etmeye başladım. Allahım Pierre sarı kart görmesin diye. Çünkü Galatasaray karşısında o oynamalı. O oynamazsa işimiz zor. Dualarım kabul gördü. Pierre, Hagi'den bile daha iyi.
